Grancey-le-Château…
…is een gemeente in het departement Côte-d’Or in de regio Boergondië.
Het versterkte dorp staat op een rotsachtige klip die boven de vlakte tussen twee valleien uitsteekt. Via een laan met zeer oude lindebomen bereikt u de binnenkant van het middeleeuwse stadje door de 13e eeuwse poort.
Ligging
De plaats ligt 40 km ten zuid-westen van Langres en 45 km ten noorden van Dijon.
Afstand tot onze boerderij: ca. 3 km
Bezienswaardigheden
Het kasteel werd tussen 1705 en 1725 gebouwd door Jacques Eléonor Rouxel de Grancey op het terrein van de middeleeuwse vesting, die in het jaar 1098 door Ponce de Grancey werd gebouwd. Begin elfde eeuw werd de stadsmuur om het kasteel en het dorp opgericht. Naast de kasteelpoort staat de gothische kapittelkerk Saint-Jean-l’Evangéliste, die in 1365 door Eudes V. en Mahaut de Noyers gesticht werd.
De parochiekerk Saint-Germain ligt één km buiten het dorp. Het oudste deel van de romaanse kerk is het koor dat uit de dertiende eeuw stamt.
In Grancey stonden twee andere kerken: de priorij van Saint-Nicolas, die in de 18e eeuw met de grond gelijk gemaakt werd, en de kapel Saint-Jean-Baptiste die gebruikt werd door de bewoners van de plaatselijke leprozenkolonie.
La roche qui pleure (“de huilende rots”) is een rotsformatie in een smal dal tussen onze hoeve en het dorp. Volgens een legende stierf op een herfstdag de vrouw van een landsheer van Grancey-le-Château aan de voeten van de rots. De volgende dag kwam haar echtgenoot thuis van een kruistocht. De landsheer huilde zo hard om zijn beminde vrouw dat twee “ogen” zich openden in de rots en vanaf die dag kun je vaak de rots zien “huilen”. Sinds deze dag heet het dal ook wel “het oktoberdal”.
Zusterstad
Niederkirchen, Duitsland